Voor en achter de schermen van Geef me de 5 werken ruim 25 mensen die zich met passie inzetten voor mensen met autisme. In de blogserie ‘Even voorstellen’ vragen we telkens een van onze medewerkers het hemd van het lijf, zodat je ze beter kunt leren kennen.
Naam: Rianne de Bruin
Functie: inhoudelijk directeur bij Geef me de 5
Leuk om te weten: twee kinderboeken uit de nieuwe Streepjesserie van Geef me de 5 zijn geïnspireerd op twee van haar drie kinderen.
Rianne de Bruin is de oudste dochter van Frans en Colette de Bruin. Ze heeft de Geef me de 5-methodiek dus met de paplepel ingegoten gekregen. Sinds de start van Geef me de 5 en Autimaat (de sggz-instelling van Geef me de 5) heeft ze diverse rollen gehad binnen de bedrijven. Sinds 2021 is ze samen met haar twee zussen, Anouk en Nienke, toegetreden tot de directie. Hoewel beide ouders nog actief zijn in het familiebedrijf, zullen de drie zussen steeds meer het stokje over gaan nemen. Rode draad in haar loopbaan bij Geef me de 5 is dat ze visie en methodiek helpt vastleggen en ontwikkelen, zodat die beter overdraagbaar wordt.
‘Toen ik klein was, wilde ik al graag moeder worden. Ik vond het dan ook geweldig dat ik vanaf mijn negende jaar pleegbroertjes en -zusjes erbij kreeg. Mijn eerste twee pleegbroertjes, Kees en André, konden nog niet praten toen ze bij ons kwamen. Ik vond het heel leuk om ze dat te leren. Veel van mijn pleegbroertjes en -zusjes hebben autisme. Wat ik thuis meekreeg, was een onvoorwaardelijk geloof in iedereen. Dat iedereen oké is en gelijkwaardig, ongeacht uit welk milieu je komt of hoe intelligent je bent, niemand is meer of minder. Ik kon ook echt geraakt zijn als een van mijn pleegbroertjes werd gepest. Of niet gezien werd voor wie hij werkelijk is. Ik heb geleerd om de echte mens achter de buitenkant te zien, zonder oordeel. Daar ben ik dankbaar voor. Die basishouding is een belangrijk onderdeel van Geef me de 5: dat je probleemgedrag of negatief gedrag niet afkeurt, maar kijkt naar wat de oorzaak is. Wat is er nu echt aan de hand en wat heeft de ander nodig?’
‘Sinds mijn veertiende wilde ik al orthopedagoog worden. Ik wilde dat alle kinderen een gelukkige en veilige basis krijgen. Dat is nog steeds mijn drijfveer. Colette zei: “Misschien gaan we ooit wel samenwerken.” Dat gebeurde. Toen ik bijna klaar was met mijn opleiding ontstond het idee om Geef me de 5 te beginnen, ik was hier vanaf het begin bij betrokken. Nu werken bij onze organisaties zo’n 150 geweldige professionals vanuit hart en ziel. Het maakt me blij en ik word ook wel een beetje stil van het besef dat we met elkaar voor zoveel kinderen en gezinnen een verschil kunnen maken. Zo bijzonder, dat wat ooit zo klein in ons eigen gezin ontstond, we nu met zoveel mensen kunnen delen. Ik heb respect voor de wijze waarop mijn ouders ons bedrijf hebben opgebouwd en voel me dankbaar dat ik samen met mijn twee zussen daar verder op door mag bouwen vanuit onze gezamenlijke missie: van overleven naar leven, want dat is wat we eenieder gunnen.’
‘Ik ben altijd betrokken geweest bij gezinsbehandeling. Parallel daaraan ben ik ook altijd betrokken geweest bij het ontwikkelen van de methodiek. Deze combinatie is goud waard. In de praktijk leren we wat werkt. Deze ervaringen nemen we mee tijdens het ontwikkelen en vervolgens testen we de nieuwe inzichten weer in de praktijk, maar dan op grotere schaal. Als het voor veel mensen werkt, wordt het onderdeel van de methodiek. De methodiek en daarmee ook onze cursussen zijn altijd in ontwikkeling. We verwerken de nieuwe inzichten en blijven kijken waar de deelnemers behoefte aan hebben. Het ontwikkelen maakt me blij. Elke keer begrijpen we nog beter wat we doen en kunnen we dat nog beter overdragen. Sommige mensen volgen na een aantal jaren nog een keer de cursus. Als opfrisser of om nieuwe inzichten mee te krijgen. Ze zijn heel enthousiast over de nieuwe dingen die ze eruit halen.’
‘Het meest blij word ik van de positieve impact die de methodiek heeft op de levens van mensen. Vaak is er binnen gezinnen zoveel pijn, strijd en gedoe, dat ouders en hun kinderen (of ouders onderling) de verbinding zijn verloren. Als die verbinding weer herstelt doordat ze begrijpen wat er gebeurt, en elkaar echt gaan zien, waardoor de liefde weer gaat stromen, krijg ik kippenvel. En als een kind dat heel vaak zijn neus heeft gestoten en een negatief zelfbeeld heeft ontwikkeld weer in zijn kracht komt, vind ik dat geweldig om te zien. Door het inzicht dat het “bij mij anders werkt” en hoe dingen dan wel kunnen lukken, neemt het zelfvertrouwen toe, krijgt iemand weer vertrouwen in het leven. Dan ontstaat er ruimte voor groei.’
‘Wat zo leuk is, is dat mij zussen en ik totaal verschillend zijn en daardoor complementair zijn aan elkaar. Die verschillen leren we steeds meer benutten, waardoor er een heel vruchtbare samenwerking ontstaat. ‘In mijn gezin van herkomst ben ik het meest ervarings- en gevoelsgericht. Ik merk dat het een essentieel stuk is wat ik te brengen heb. Ik ben een paar jaar uit het bedrijf geweest. In die tijd heb ik geleerd woorden te geven aan dat gevoelsdeel. Ik weet nu hoe ik anderen kan laten ervaren hoe je niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart kunt aansluiten op de ander. En vanuit die aanwezigheid een veilige bedding kunt creëren waarin eenieder zich optimaal kan ontwikkelen. Dit breng ik zowel in onze organisatie in, waar er veel aandacht is voor de cultuur, alsook in de methodiek die we uitdragen naar gezinnen, het onderwijs en de zorg. Omdat ik vind dat alle mensen, en zeker kinderen, recht hebben op een veilige, positieve, stimulerende omgeving waarin ze zich optimaal kunnen ontwikkelen tot wie ze ten diepste zijn.’
