Actueel

‘Ja, ik heb erg snel een vol hoofd. Vooral door geluiden. Vaak overkomt het mij en dan is het al te laat. Ik leer momenteel hoe ik dit eerder kan voelen aankomen. En ik ben aan het leren op tijd mijn grens aan te geven. Om een vol hoofd te voorkomen, moet ik op tijd mijn grens aangeven en zeggen dat ik naar een rustiger plekje moet gaan. Als ik dan op een rustiger plekje ben, ga ik liggen of zitten, soms met mijn ogen dicht, en ben ik helemaal stil.’

‘Ik heb niet vaak een punthoofd. Maar ik kan wel zeggen dat mij hoofd sneller vol is dan bij een ander. Om dit te voorkomen doe ik dingen die ik leuk vind om te doen. Gamen, Netflix aan of gewoon lekker eruit en een stuk gaan rijden of lopen.’

‘Ik heb constant een vol hoofd. Altijd. Daarom heb ik bijna altijd muziek aan of een luisterboek of podcast. Anders heb ik zoveel gedachten dat ik hardop in mezelf ga praten en dat is sociaal niet echt geaccepteerd, haha. Muziek helpt me om te focussen en het rumoer in mijn hoofd te verdringen.

Een punthoofd krijg ik van dingen waar ik geen controle over heb of van emoties die zich ophopen. Een megadrukke werkdag kan voor mij een topdag zijn als alles soepel loopt, maar een rustige dag kan uitlopen op een punthoofd als ik afhankelijk ben van anderen en de onmacht en frustratie oplopen. Als het te veel wordt, sneuvelt er iets. Ik heb weleens een gat in de deur geslagen bijvoorbeeld. Gelukkig komt dat nog maar weinig voor, ook heb ik dan de tegenwoordigheid van geest om iets goedkoops stuk te maken.

Slapen is geen probleem met mijn volle hoofd. Daar heb ik een trucje voor: ik doe mijn ogen dicht en doe alsof ik in een film of serie zit die ik leuk vind. Dan worden de andere gedachten stil en rustig en ben ik in no time onder zeil.’

‘Ik denk dat ik inderdaad sneller dan iemand zonder autisme een vol hoofd heb. Omdat ik alles zo intens beleef en de kleinste dingen de moeite waard vind om me over te verwonderen. Voor mijn naaste omgeving kan dit weleens irritant zijn. Dingen die voor mij allesbehalve vanzelfsprekend zijn, lopen anderen aan voorbij. Ik beleef in mijn ogen altijd veel hierdoor en als ik dan iemand in mijn naaste omgeving vraag of die nog iets beleefd heeft, is het antwoord ‘nee’.

Inmiddels voel ik een vol hoofd steeds beter aankomen. Ik noem het altijd ‘een dolle stier in mijn hoofd’. Omdat hij soms zo nadrukkelijk aanwezig is en zo vaak, heb ik hem maar Tycho genoemd. Ik ben geregeld overprikkeld door mijn eigen enthousiasme. Als ik denk dat Tycho niet sneller rondjes kan rennen in mijn hoofd, heeft hij soms wel degelijk nog een hogere versnelling. Dan weet ik dat het tijd is om een stap terug te doen. Ik ga dan met onze hond in het bos lopen, een collage maken of creatief schrijven. Het is heel uitputtend om zo druk te zijn in je hoofd, dus vaker kan ik me er niet eens meer toe zetten om een van bovenstaande dingen te doen. Dan beland ik op bed, weg van alle prikkels. Ook al weet ik dat dit goed voor me is, op zo’n moment is alle prikkels weglaten het moeilijkste wat er is. Ik sta mezelf dan alleen geluid om me heen toe. Soms zet ik een kwartiertje een luisterboek aan (geen informatief boek, want dan zijn mijn hersenen nog aan het werk) of een meditatie-app. Deze heeft namelijk ook een heleboel (natuurlijke) rustgevende geluiden. Dit werkt het beste en dan hoop ik dat ik vanzelf wel in slaap val.’

‘Sinds ik een agenda bijhoud, is mijn hoofd een stuk leger/rustiger dan voorheen. Soms zijn er gebeurtenissen die wat langer in mijn hoofd blijven rondspelen. Die schrijf ik op om er de volgende keer met mijn begeleider over te praten. Als het echt niet kan wachten, stuur ik hem een berichtje. En ik praat er met bijvoorbeeld mijn ouders over, zodat uiteindelijk de rust in het hoofd weer terugkeert.’

‘Ja, daarom kan ik geregeld niet slapen. Ik voel het niet aankomen wanneer het te veel wordt, dat ben ik nog aan het leren. Ik vind het ook heel leuk om me in dingen vast te bijten. Dan heb je niet snel door wanneer het te veel is. Ik kan ’s ochtends om 4 uur wakker worden met een briljant idee dat ik meteen wil uitwerken. Dat volle hoofd heeft dus ook z’n voordelen. Ik heb niet het gevoel dat het me compleet beperkt. Als het me wel in de weg zit, ga ik even wandelen, een pot thee zetten of in de tuin werken. Of ik ga boek lezen. Gelukkig heb ik daar de ruimte voor.’