Voor en achter de schermen van Geef me de 5 werken ruim 25 mensen die zich met passie inzetten voor mensen met autisme. In de blogserie ‘Even voorstellen’ vragen we telkens een van onze medewerkers het hemd van het lijf, zodat je ze beter kunt leren kennen.
Naam: Syntha van Alen
Functie: trainer en innovatiemedewerker bij Geef me de 5
Leuk om te weten: Syntha was al aangenomen op het conservatorium voor de studie docent muziek, maar koos op de valreep toch voor pedagogische wetenschappen in combinatie met de pabo.
Er zijn twee dingen die Syntha van Alen het allerleukst vindt om te doen: kennis overdragen én in een musical zingen en spelen. Beide dromen heeft ze kunnen verwezenlijken. Bij Geef me de 5 is ze trainer van de post-hbo-opleiding en cursussen. Ook geeft ze zo nu en dan lezingen over Geef me de 5 voor het onderwijs. Daarnaast volgt ze de deeltijdopleiding Muziektheater.
‘Gemiddeld geef ik twee dagen per week les. De overige dagen ben ik coördinator van de cursussen en van de post-hbo-opleiding. Dat betekent dat ik voor de post-hbo-opleiding het eerste aanspreekpunt ben voor de studenten. Ook zorg ik voor objectieve evaluatie van de opleiding door externe professionals. Bovendien ontwikkel ik het nieuwe lesmateriaal voor de post-hbo-opleiding. Dat is altijd in beweging. Ook voor de cursussen zorg ik dat het cursusmateriaal up-to-date is en dat de nieuwste inzichten en feedback van medetrainers erin verwerkt worden.
Juist de afwisseling maakt mijn werk zo leuk. Ik houd van de diepgaande, inhoudelijke vragen bij de post-hbo-opleiding. Daardoor blijf ik zelf ook leren. Maar ik houd ook van de verwondering bij mensen die nog amper ervaring hebben met Geef me de 5, wanneer ze de eenvoudige adviezen opvolgen en ontdekken dat het zó fantastisch werkt. En bij een lezing krijg ik energie van zo’n een hele rits met vragen, waar ik in rap tempo antwoord op moet geven. De grootste groep waar ik voor heb gestaan, was zo’n 300 man. Het lijkt me echt een kick om eens een lezing te geven voor 1600 man, zoals Colette dat doet.’
‘Eigenlijk is autisme altijd een onderdeel geweest van mijn leven. Het komt voor in mijn familie en toen ik in de laatste klas van de basisschool zat, schreef mijn tante, Colette de Bruin, het boek Geef me de 5. In groep 8 heb ik zelfs een spreekbeurt gehouden aan de hand van haar manuscript. Het was niet mijn plan om me later te specialiseren in autisme. Ik was veel bezig met muziek en theater. Ook het onderwijs trok me, het liefst met uitdagende leerlingen. Ik koos voor het laatste. Tijdens mijn opleiding merkte ik dat ik de doelgroep met autisme toch erg interessant vond. Tijdens mijn studie heb ik daarom onder meer stagegelopen bij Geef me de 5, omdat ik er meer in wilde leren. Ook heb ik destijds de cursus van Geef me de 5 gevolgd: dat was een mooie aanvulling op mijn cv. De ambitie om er ook te werken, had ik niet. Ik zou een ander pad volgen.’
‘Na een aantal jaren in het speciaal onderwijs heb ik toch de overstap gemaakt naar Geef me de 5. Ik was op zoek naar nieuw werk toen Colette belde dat ze nieuwe trainers zochten, specifiek voor het onderwijs. Dat was voor mij een droombaan. Een paar dagen ervoor had ik ergens anders een sollicitatiegesprek gehad voor een functie als orthopedagoog. Daar zou ik pas na vijf jaar in aanmerking komen voor een functie als trainer. Na een week of twee was ik eruit: ik koos voor Geef me de 5.
In de regel vertel ik niet aan cursisten en studenten dat ik het nichtje van Colette ben. In feite is dat niet relevant. De studenten en cursisten nemen mij serieus om mijn kennis en niet omdat ik ‘familie van’ ben. Juist die jaren in het speciaal onderwijs hebben me daarvoor een goede basis gegeven. Dankzij mijn ervaring in het cluster 4-onderwijs, voor leerlingen met ernstige gedragsstoornissen en/of psychiatrische problematiek, kan ik putten uit talloze voorbeelden. In die tijd heb ik als orthopedagoog vele ouders, leerlingen en leerkrachten begeleid. Ik vind het belangrijk dat de trainer die voor de groep staat, snapt waar de doelgroep tegenaan loopt.’
‘Naast het toffe werk dat ik doe, volg ik de deeltijdopleiding Muziektheater in Tilburg. Daar kan ik een heel andere kant van mezelf ontwikkelen. Ik ben een behoorlijke controlfreak en vrij ambitieus. Een echte aanpakker en doorzetter. Maar zingen valt en staat bij ontspanning en goed acteren bij kwetsbaar zijn en openstaan voor wat je voelt en wilt overbrengen. Die vaardigheden geven ook een meerwaarde voor mij als trainer, ik durf me kwetsbaarder op te stellen. ‘Je rits dichtdoen’, dus je gevoelens niet tonen, is een belangrijk aspect van de Geef me de 5-methodiek, omdat iemand met autisme niets met jouw gevoelens kan. Dat ging mij van nature altijd heel goed af. Maar het is ook fijn dat ik als trainer kan laten zien dat ik meeleef met het verhaal van de ander.
Het leuke is dat mijn vriend ook voor de klas staat. Dat levert soms interessante discussies op aan onze eettafel, want hij werkt in een vrij open vorm van onderwijs. Hun aanpak staat in zekere zin haaks op de aanpak van Geef me de 5. Het streven daar is om alles zo vrij en open mogelijk te houden, zodat kinderen vanuit hun eigen motivatie dingen kunnen oppakken. Ze krijgen daar weinig kaders en heel veel ruimte voor eigen invulling. Die andere kijk houdt ons allebei scherp, hoe het óók kan.
