Voor en achter de schermen van Geef me de 5 werken ruim 25 mensen die zich met passie inzetten voor mensen met autisme. In de blogserie ‘Even voorstellen’ vragen we telkens een van onze medewerkers het hemd van het lijf, zodat je ze beter kunt leren kennen.
Naam: Manouk Nagtegaal
Functie: trainer bij Geef me de 5 en teamleider beschermd wonen bij Autimaat (de GGZ-instelling van Geef me de 5)
Leuk om te weten: Manouk zit altijd luidkeels zingend achter het stuur. Als ze drie uur naar een training moet rijden, komt ze helemaal opgeladen aan.
Optimistisch, nuchter en enthousiast, dat is Manouk Nagtegaal in een notendop. Eén dag in de week geeft ze incompanycursussen Geef me de 5 aan het onderwijs en cursussen met open inschrijving aan ouders en professionals. De overige dagen is ze teammanager begeleid wonen bij Autimaat.
‘Ik ben echt een mensenmens. Altijd al geweest. Ik ben heel graag samen met familie en vrienden. Van lekker kneuterig samen koken tot een gezellige avond borrelen of festivals bezoeken. En ik doe altijd mijn best om iedereen op zijn gemak te stellen, zowel privé als op het werk. Al op de basisschool zorgde ik voor klasgenootjes er niet bij hoorden: “Kom maar bij mij in het groepje”, zei ik dan.
Met de kennis van nu kan ik het gedrag van mensen om mij heen veel beter plaatsen. Zo zat er een jongetje bij mij in de klas dat altijd onder zijn tafel ging zitten als er iets werd uitgelegd. Dat vonden we maar raar, zelfs de leerkracht stak er de draak mee, omdat die niet begreep wat er aan de hand was. Nu weet ik dat dat jongetje zich alleen maar probeerde te concentreren op wat de leerkracht vertelde. Hij sloot zich af voor de rest van de prikkels. Zo knap hoe hij dat voor zichzelf heeft opgelost, want niemand hielp hem op dat moment.’
‘Na mijn opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening en de docentenopleiding Pedagogiek heb ik op het mbo gewerkt en in de crisisopvang van de jeugdzorg. Ik werkte met een doelgroep van 0 tot 18 jaar. Daar kwamen jongeren met heel verschillende problematieken en achtergronden. Ook met autisme. Ik had ze zo graag meer willen bieden, maar wist er nog te weinig van. Mijn vriendin Anouk, die ik al kende van de middelbare school, werkte er ook. Toen de crisisopvang, een particuliere instelling, in zwaar weer kwam, moesten we beiden op zoek naar ander werk. Anouk vond een baan bij Autimaat en zei: “Dit werk is ook echt iets voor jou.” Dat klopte!
Ik heb een fantastische inwerkperiode gehad bij Autimaat. Vanaf dag één werd ik ondergedompeld in de Geef me de 5-methodiek en heb ik alle kennis als een spons opgezogen. Wat een verrijking! Na een jaar bij Autimaat dacht ik met regelmaat: wat zou ik graag willen dat ik even terug kon in de tijd, om alles wat ik hier geleerd heb door te geven. Die kans krijg ik nu als trainer. Het maakt me zielsgelukkig.’
‘De interactie met mensen en een kijkje mogen hebben in hun leven, vind ik het allerleukst aan het lesgeven. Het is superfijn dat ik iets mag betekenen in hun hulpvragen. Ook al ziet het er nu nog zo zwart uit, ik weet dat het weer licht kan worden. Mensen die in de allerdiepste put zitten, komen daar weer uit dankzij handvatten uit de methodiek. De een heeft slechts een kleine aanpassing nodig, de ander een wat grotere, maar er is altijd een oplossing. Die aha-momenten, zowel bij cliënten als bij cursisten, zijn geweldig. Al na de eerste cursusdag geven cursisten terug: “Nu ik er anders naar kan kijken, snap ik het zoveel beter en kan ik er zo anders mee omgaan.” Dat gun ik iedereen.’
‘Samen met cursisten films analyseren, is het meest krachtige instrument dat er is. Iemand kan een hele casus schetsen, maar uit twee minuten film kan ik zoveel meer halen. Vaak vallen dan voor cursisten ook dingen op hun plek: “Dat heb ik helemaal niet gezien toen ik met die cliënt in gesprek was” of “Jeetje, gebeurde dat achter mijn rug? Nu snap ik waarom hij de hele tijd langs mij heen keek”. Ik ben vanuit de grond van mijn hart dankbaar dat we in lezingen en cursussen filmpjes mogen gebruiken van mensen die nog aan het leren waren, want daardoor kunnen wij laten zien welke gedragingen er zijn en wat er anders kan.’
‘Ik weet uit eigen ervaring hoe het is als je het even niet meer weet. In de jeugdzorg heb ik ook tegen muren opgelopen, van ‘jongens we moeten wat’, en dat collega’s zeiden: ‘Doe maar wat jij denkt dat goed is’. Daar kom je best ver mee, maar die rugzak met extra informatie heb ik heel lang gemist. Daarom ben ik extra blij als organisaties ons na een incompanytraining terugvragen. Dan denk ik: yes, ze hebben het erover met elkaar! De hele school wil het nu. Hoe meer mensen gedegen kennis hebben over autisme en Geef me de 5 kunnen toepassen, hoe beter!’
