Actueel

« Terug naar overzicht

CASS aan het woord #15 - Pil tegen autisme

16 september

In deze blogserie geven verschillende CASS’en (mensen met autisme) antwoord op een vraag of stelling. Dit keer op de vraag:

 

Stel je voor, er is een pil waardoor je morgen geen autisme meer hebt, zou je deze innemen?

 

CASS aan het woord: Suze

‘Goede vraag, ik heb geen idee. Het is voor mij te onvoorspelbaar wat er dan van mij over zal zijn. Ben ik dan nog wel mezelf of een totaal ander persoon? En in de goede of negatieve zin? Als ik hem zou innemen, dan zou ik het liefste zien dat mijn overprikkeling verdwijnt. En dat ik gewoon zoals andere mensen zou kunnen handelen in sociale situaties. Anderen zouden mij meer als een van hen zien. Maar ik weet niet of ik dat zou willen, want dat zou een beetje saai zijn.’

 

CASS aan het woord: Robbert Jan

‘100%! Ik merk zelf dat mijn Asperger mij tegenhoudt in het praktisch functioneren. Ik functioneer praktisch gezien minder dan ik in theorie aankan. Ik kan bijvoorbeeld op mijn werk heel goed meedenken met de managers en teamleiders, maar praktisch gezien heb niet dezelfde kwaliteiten die zij wel bezitten. Dit is erg frustrerend, en het moment dat je daar zelf achter komt is echt niet prettig. Ik heb daar meerdere slapeloze nachten van gehad. Dus alleen daarvoor zou ik die pil al innemen.’

 

CASS aan het woord: Roan

‘Ik zou deze absoluut innemen, puur omdat ik het fijn zou vinden als de meeste dingen waar ik nu nog altijd veel energie en moeite in moet steken gewoon vanzelf gaan. Het zou heerlijk zijn om wat meer rust in mijn hoofd te hebben zonder dat externe factoren zoals muziek daar kunstmatig aan moeten bijdragen. En ontzettend veel onthouden is erg leuk, maar een heel groot deel is informatie zonder nut, dus het mag wel een beetje beperkt worden tot voornamelijk praktische informatie. Ik denk dat ik vanuit het oogpunt van anderen meer rust zou uitstralen, ook dat zou prettig zijn. Is er al eentje in de maak? Kan ik me aanmelden als testpersoon?’

 

CASS aan het woord: Martine

‘Als je mij deze vraag een aantal jaar geleden had gesteld, was het antwoord ‘ja’ geweest. Toen had ik er graag vanaf willen komen. Nu niet meer. Ik vind mijn leven zoals het nu is ontzettend mooi en ik houd van de diepgang en van de mate waarin ik van dingen kan genieten. Ja, ik beleef alles intens, maar dat maakt het leven alleen maar mooier in mijn ogen. Het lijkt me zelfs saai als ik geen autisme meer zou hebben...’

 

CASS aan het woord: Sander

‘Ja en nee. Ik heb mijn droombaan gevonden (treinmachinist) en heb er nog steeds enorm veel plezier in. Maar was dit wel gelukt als ik geen autisme had gehad? Ik ben vaak detailgericht en serieus bezig (wat in mijn werk goed van pas komt). Ik ben nagenoeg altijd vriendelijk naar andere mensen toe (er moet echt heel wat gebeuren om mij boos te krijgen), wat ook wel weer nadelig kan zijn.

Vooral op het gebied van gesprekken en dergelijke zou ik het wel fijn vinden om geen autisme te hebben, zodat dat probleem misschien grotendeels verdwenen zou zijn. Maar al met al heb ik vrede met mijn leven zoals het is.’

 

CASS aan het woord: Annemiek

‘Nee, absoluut niet. Dan moet ik helemaal opnieuw beginnen. Ik begin mezelf nu eindelijk te accepteren zoals ik ben, met alle haperingen en charmes. Ik zou wel beter willen slapen. Als ik zo’n pil eerder had kunnen krijgen, op mijn vijftiende bijvoorbeeld, dan had ik hem wel willen nemen. Ik roep ook vaak: hoe eerder gediagnosticeerd, hoe beter. Dan had ik veel sneller een beter zelfbeeld gehad en eerder geweten dat ik een leuk mens ben.

Ik heb inmiddels geleerd mezelf te belonen als ik iets doe omdat ik het echt zélf wil. Dat heeft me dichter bij mezelf gebracht. Maar ik loop ook meer risico dat een ander dat niet leuk zal vinden. Daarmee omgaan, is nog lastig en vraagt lef, maar hoort bij het leven.’