Ilse Oolthuis (46) is moeder van drie dochters: Julia (10), Caroline (8) en Elise (6). Julia heeft sinds haar vierde de diagnose autisme. Het leven met Julia zorgt voor een hoop uitdagingen, zowel voor Julia zelf als voor de rest van het gezin. Moeder Ilse deelt in deze nieuwe blogserie openhartig waar zij tegenaanlopen en hoe zij daarmee omgaan. Inzet van de Geef me de 5-methodiek heeft al een hoop rust gebracht in het gezin. De ene keer gaat dat makkelijker dan gedacht, de andere keer heeft het meer voeten in de aarde.
In deze eerste aflevering vertelt Ilse over hoe het allemaal begon en schetst ze een beeld van de afgelopen jaren en hoe ze er nu voor staat. In de volgende afleveringen, zoomen we telkens in op één gebeurtenis of onderwerp en laat Ilse zien hoe zij Geef me de 5 toepast en wat het effect daarvan is.
Op de peuterspeelzaal viel Julia al op in haar gedrag, maar zij was ons eerste kind, dus we wisten nog niet goed wat ‘normaal’ of ‘bijzonder’ was. Als wij andere ouders vertelden over Julia’s gedrag, dan zeiden zij: “Dat doet die van ons ook”, maar bij ons was het én, én, én. Julia had bijvoorbeeld veel problemen met instructies opvolgen, was niet te sturen, kon heel rigide zijn, kon niet zelfstandig spelen, was constant aan het woord en vroeg continu aandacht, 24 uur per dag. We konden geen moment rustig samen eten. Totdat Julia 8 jaar was, sliep ik gemiddeld vier uur per nacht. Ze was alleen rustig als ze voor de tv stond. Julia heeft een zeer disharmonisch profiel. Ze is heel slim en extravert, maar haar motoriek en concentratie zijn hopeloos. Zonder intrinsieke motivatie doet Julia niets.
Voordat ik van Geef me de 5 hoorde, was ik aan eind van mijn Latijn. Ik wist niet hoe ik de onrust binnen ons gezin beheersbaar kon houden. Iedereen liep op zijn tenen, alles draaide om Julia, als het met haar goed ging, kon iedereen functioneren. Er was continu spanning.
De leiding van de peuterspeelzaal vertelde ons dat Julia extreem gedrag vertoonde. In de voorbereiding op de grote school zei ook de juf van groep 1: ‘Er is echt iets aan de hand.’ Toen zijn we de molen ingegaan van verder onderzoek en vielen er kwartjes. Toen het woord autisme viel, raakte ik daarover in gesprek met mijn buurvrouw; zij had de oudercursus van Geef me de 5 al gedaan en was daar enthousiast over. We hebben de juffen van onze kinderen meegevraagd naar de lezing van Colette de Bruin. Beide juffen stonden al twee decennia voor de klas, maar ons idee was: zij hebben dit niet in hun opleiding gehad en er is altijd iets te leren. Ook zijn er altijd kinderen met autisme in de klas. Tijdens de lezing viel alles op z’n plek. Ik werd bevestigd in wat wij thuis ervaarden en ook de juffen deden een hoop nieuwe inzichten op.
Als iemand ons kan helpen, dan zitten we hier goed, dacht ik. Na de lezing heb ik het boek Geef me de 5 gelezen. Daarnaast hebben we via de gemeente begeleiding gekregen van Autimaat (de GGZ-instelling van Geef me de 5) en de oudercursus gevolgd. Ons gevoel van wanhoop was toen al omgeslagen in ‘we gaan er weer tegenaan’.
Nu, na een aantal jaren Geef me de 5 toepassen, is alles anders. Dat had ik destijds niet voor mogelijk gehouden. Julia kan alle basale dingen, zoals samen aan tafel eten, blijven zitten, een opdracht uitvoeren. De weerstand bij veranderingen kunnen we nu tot een minimum beperken. En we kunnen eindelijk weer slapen ’s nachts. We zijn écht van overleven naar leven gegaan.
Zodra je handvatten krijgt, kun je nieuwe weg inslaan. In het begin was het best confronterend om te zien hoever ik was afgedreven van wat ik het liefst zou willen, door de omstandigheden, oververmoeidheid en stress. Ik schrok behoorlijk toen ik mezelf voor het eerst had gefilmd en terugzag. Maar je richt je vervolgens op de aanpak. Doordat die opbouwend is en snel positief effect heeft, is het niet erg meer.
Julia heeft nog steeds autisme, maar we gaan er anders mee om. Het is nu beheersbaar. We kunnen steeds meer uitzonderingen maken. Sommige successen boekten we razendsnel, voor andere hadden we een lange adem nodig, maar het leven is nu zó anders. Dat is het waard.
In de volgende aflevering vertelt Ilse over het eerste succes dat ze boekte met de inzet van Geef me de 5.
