Actueel

« Terug naar overzicht

Maak de verjaardag voorspelbaar

02 november

Verjaardagen kunnen een hoop stress met zich meebrengen als je autisme hebt. Hoe voorkom je dat? Colette deelt haar persoonlijke ervaring:

“De eerste verjaardag die mijn pleegzoon bij mij vierde, was voor hem helemaal niet leuk. Hij was de hele dag dwars en lag ’s avonds huilend in bed. Ik ben op zoek gegaan naar wat hij nodig had en heb met hem zijn volgende verjaardag voorspelbaar gemaakt.

  • Hij begon ruim een maand voor de datum over zijn verjaardag. Ik heb hem gezegd dat we een week voor tijd, dinsdag om 15.00 uur, erover gingen praten en heb dit op de agenda gezet.
    Dit was oké voor hem, zijn map was gesloten. Mocht dit niet zo zijn geweest, dan had ik het gesprek vervroegd. Door het later in te plannen, had ik tijd om zelf nog even een plan uit te werken.
  • Ik heb de starttijd en de eindtijd van zijn verjaardag op papier gezet. Ik koos ervoor om het alleen in de ochtend te vieren, in plaats van de hele dag.
  • Ik heb getekend wie er allemaal kwamen.
  • Dit eerste jaar heeft hij zelf aangegeven welke cadeaus hij graag wilde en we gaven zijn wensen door aan de visite. Voor hem tekende ik het betreffende cadeau bij de persoon van wie hij het kreeg.
  • Ik heb getekend wanneer we taart gingen eten, welke hapjes er waren en wanneer we die gingen ronddelen.
  • Ook hebben we afgesproken wat hij mag doen. Cadeau aanpakken, dank je wel zeggen, spelen met speelgoed. Bij een vol hoofd: op zijn kamer spelen met de auto’s.

Het eerste uur van zijn verjaardag bleef hij voor het raam staan. Als er iemand binnenkwam, zei hij netjes gedag, pakte zijn cadeau uit en zei dank je wel, waarop hij weer snel terugliep naar het raam.

Toen ik zijn oom en tante het pad op zag lopen, hoorde ik hem heel diep zuchten en zeggen: ‘Gelukkig, nu klopt het allemaal.’ Iedereen was er.

De rest van de ochtend heeft hij heerlijk met zijn cadeaus gespeeld. Rust nemen op zijn kamer was niet eens nodig.

In de jaren die hierop volgden, konden we steeds flexibeler worden. Nu hij volwassen is, organiseert hij zijn eigen verjaardag en heeft hij hierin geen hulp meer van ons nodig. Dat maakt mij natuurlijk supertrots.”