Actueel

‘Ja, gewoon in de klas vind ik het al lastig genoeg. Ik maak mij er niet van tevoren druk over, want ik weet dat dit kan gaan gebeuren. Dus dat heeft geen zin voor mij. Als het mij te veel wordt, pak ik mijn spullen en ga ik in een leeg lokaal zitten. Mijn mentor kent mij inmiddels, die weet dat ik dat nodig heb en vindt het geen probleem. Bij andere docenten moet ik soms net iets meer uitleggen, maar dan is het oké. Mijn klasgenoten maken er geen opmerkingen over.’

‘Nee, helemaal niet! Ik hou er juist van. Ik hou van gezelligheid en van mensen. Ik ben erg sociaal aangelegd, dus ik heb hier weinig moeite mee.’

‘Vroeger vond ik sociale situaties erg lastig. Voornamelijk omdat ik moeite had mijn aandacht te verdelen over verschillende mensen, (terecht) bang was om de verkeerde dingen te zeggen en daardoor vaak een verkeerde indruk achterliet. Meestal was het ook iets wat me overkwam; het is moeilijk om je voor te bereiden op een sociale situatie omdat het elke keer weer anders is. Tegenwoordig is het niet zo’n probleem meer, omdat ik me (zoals ik al vertelde bij de vraag over overprikkeling) focus op kleinere groepen en daardoor mijn aandacht niet veel hoef te verdelen.’

‘Sociale situaties zijn en blijven voor mij lastig, ook al lijkt dit niet zo voor de buitenwereld omdat ik altijd iedereen de oren van de kop klets. Waar ik vooral tegenaan loop in mijn sociale contacten is dat veel mensen niet eerlijk durven te zijn naar mij toe. Zo is mijn enthousiasme bijvoorbeeld voor sommige mensen overwhelming. Dan laten ze zich eerst meeslepen door mijn enthousiasme en komen ze er vervolgens op terug. Ik ben altijd extreem eerlijk naar iedereen toe, maar andersom is dat meestal niet het geval. Dat irriteert me. Ik denk dat de reden is dat ze denken dat ze mij ermee kwetsen, maar ik heb liever eerlijkheid die aankomt als een baksteen dan dat ze niet eerlijk en duidelijk tegen me zijn. Die baksteen kom ik wel weer overheen. Ik ga sociale situaties eigenlijk nooit uit de weg. Mijn motto is inmiddels: aanwezig zijn is soms genoeg en ik verwacht in sociale situaties niets van mezelf. Als het me op een verjaardag te druk is, kan het zo maar zijn dat ik na een kwartiertje of half uurtje alweer wegga. Maar dan ben ik wel even geweest. Ook ga ik het liefste vroeg op de avond, dat is mijn strategie om het behapbaarder voor mezelf te maken. Dan zie ik iedereen binnenkomen en dan gaat dit meer gedoseerd, ook in mijn hoofd kan ik het dan veel beter handelen!’

‘Een sociale situatie die ik lastig vond om op te lossen, gaat over mijn geplande vakantie. Ik zou met iemand samen gaan (waar ik al jaren samen mee op vakantie ga). Bijna alles was al geregeld en plotseling besloot die ander zich terug te trekken. Daardoor viel ook mijn vakantie weg. Nu moest ik dus nog iets anders zien te regelen, wat mede vanwege alle coronamaatregelen niet meeviel. Dat mijn vakantie nog steeds niet duidelijk was, maakte het extra lastig voor mij. Ik had het er elke keer nog over met mijn begeleider om rust te creëren. Maar de vakantie is erg belangrijk voor mij, dus het bleef me wel bezighouden.’

‘Als ze ongestructureerd zijn wel. Een verjaardag vind ik bijvoorbeeld lastiger dan een vergadering (want dan ligt vast wat van jou wordt verwacht). Als ik op een feestje foto’s mag maken, amuseer ik me kostelijk. Maar als ik puur op visite ben, voel ik me doodongelukkig. Ik probeer er vooraf een plan voor te maken. Dan ik vraag om een vaste taak, zoals foto’s maken of hapjes rondbrengen. Een paar glazen wijn drinken helpt ook. Ik kan goed praten en ouwehoeren. Heel soms verzin ik een smoes om ervanaf te komen, maar wil er graag bij horen, dus dat is een dilemma. Ik ben weleens uit logeren gegaan om een straatfeest te ontlopen, maar achteraf voelde dat niet fijn.’