Actueel

‘Ja, heel erg. Soms vraag ik mijn moeder of ze iets nog een keer wil zeggen, omdat nog niet alle puzzelstukjes op zijn plaats zijn gevallen. Soms zou ik langer de tijd willen hebben in een gesprek om te reageren. Elke dag, vooral na een zware, lig ik voordat ik ga slapen nog dingen te verwerken. Ik heb dan soms plotseling van die realisatiemomentjes. Dan is dat stukje op zijn plek gevallen.’

‘Ja, ik heb zeker mijn puzzeltijd nodig in gesprekken bij moeilijke vragen. Als kind had ik na school altijd een uur voor mezelf waarin niemand mij stoorde. Zo kon in tot rust komen en alles even een plekje geven. Nu merk ik ook vaak dat ik na een lange dag werken dezelfde behoefte heb. Even tot rust komen of het even kunnen ventileren. Ik herken het niet dat de puzzelstukjes na langere tijd op zijn plek vallen. Ik kan me zo niet bedenken wanneer dat bij mij gebeurd is.’

‘Ja, dat zal ik er helaas nooit helemaal uitkrijgen. Het gaat vooral om de korte termijn. Eerder nam ik nooit de tijd om goed na te denken of te verwerken wat iemand tegen me zei en gaf ik meteen antwoord, waardoor ik vaak overkwam als flapuit. Dat heb ik nog steeds vaak, omdat het altijd een proces is waar ik bewust mee bezig moet zijn. Als ik dat niet doe, gaat het vanzelf en reageer ik snel, zonder goed na te denken. Vaak bedenk ik dan 2 minuten later dat ik beter anders had kunnen reageren. Het is helemaal niet erg om even na te denken over een antwoord, maar het is soms zo makkelijk om niet te doen, haha. Dat puzzelstukjes (veel) later pas op z’n plek vallen, heb ik eigenlijk bijna nooit. Soms heb ik wel dat ik tegen een probleem aan loop en pas veel later echt rustig de tijd neem om over een oplossing na te denken. Daar ontkom je niet altijd aan, het hoort erbij.’

‘Ik merk inderdaad dat ik langer de tijd nodig heb om dingen te verwerken. Met name sociaal zijn kost me heel veel energie. Gebeurtenissen hebben altijd een aantal dagen de tijd nodig om als het ware te landen. Als ik geen ‘alleen-tijd’ neem om het een plekje te geven dan stapelt het zich zodanig op dat ik overprikkeld raak.’

‘Vooral tijdens gesprekken heb ik vaak wat langer tijd nodig om de informatie te verwerken. Daardoor duurt het inderdaad vaak wat langer voordat ik een reactie kan geven. Maar ook bijvoorbeeld een opdracht vanaf papier uitvoeren duurt bij mij vaak langer, omdat ik dan langer de tijd nodig heb voordat het duidelijk is wat ik moet doen. Het kan soms dagen duren voordat bepaalde puzzelstukjes bij mij op hun plek vallen.’

‘Ja, zeker. Vroeger heb ik veel vergaderd. Daarin merkte ik dat ik veel meer tijd nodig heb om informatie te verwerken. Ik denk snel, maar verbaliseer niet snel. Dat vind ik typisch voor autisme. Ik moet er eerst induiken om te begrijpen wat de ander wil zeggen. Dan moet ik bedenken wat ik ervan vind. Vervolgens moet ik dat zo zien te verwoorden dat de ander mij begrijpt. Ik heb vaak meegemaakt dat ik dat al probeerde terwijl dat proces voor mij nog niet klaar was. Dan riep ik wat trefwoorden waar een ander vervolgens mee scoorde.

Ik zou willen dat ik langer de tijd krijg om mijn gedachten te verwoorden, maar dan moet de ander zijn mond houden. Een goede voorzitter kan daar een belangrijke rol in spelen.

En als iets in een relatie niet goed loopt, valt het kwartje bij mij soms pas veel later.’