In deze blogserie volgen we het proces van Kim. Jij kunt meelezen met de problemen waar zij tegenaan loopt, de manier waarop Geef me de 5 dit aanpakt en wat het effect is voor Kim.
In de vorige blog las je hoe Kim alle taken van de ochtend in een logische volgorde zette, zodat haar ochtend al meer gestructureerd werd. Maar om de taken helemaal duidelijk te maken, is het nodig dat ook de HOE per taak helemaal duidelijk is. We beginnen bij het begin, het opstaan en komen daar – vooral op de vrije dagen – gelijk Kims grote telefoonprobleem tegen.
Het telefoonprobleem
Kim vertelt dat ze, als ze wakker wordt, altijd eerst haar sociale media en WhatsApp wil checken. Ze wil heel graag alle cijfertjes wegwerken, zodat ze weet dat ze alles gelezen heeft. Het probleem is alleen dat ze dit nu tussen alle taken door doet, wat voor veel onrust zorgt. ‘Al een jaar ben ik met dit probleem bezig. Mijn doel is om minder op mijn telefoon te kijken, maar het lukt me maar niet’, vertelt Kim. ‘Ik heb al van alles gedaan; een heel schema gemaakt met wanneer mijn telefoon uit moet, mijn moeder heeft hem op haar nachtkastje gelegd, niets werkt. Ik kan eigenlijk ook niet zonder mijn mobiel, ik heb hem voor alles nodig.’
Tijdens het bouwen van een basisfundament kom je altijd andere problemen tegen. Als dit verweven zit in de dag, dan is het van belang dat deze ook gelijk opgepakt worden. Doe je dit niet, dan maak je de ketting van taken niet helemaal sluitend en zul je zien dat je het fundament niet stevig genoeg krijgt. 100% sluitend, dan staat het fundament!
Terug naar de oorzaak
Bij elk afzonderlijk probleem gaat Geef me de 5 terug naar de oorzaak ervan. De telefoon is Kim haar veiligheid. Daarmee kan ze hulp vragen, haar structuren staan erin, ze zoekt er informatie mee op. Daarnaast vult ze met Whatsapp en sociale media ook die zo ontzettend nare Niet Ingevulde Tijd in.
Tegelijkertijd is haar telefoon ook een last voor haar, stellen we vast. ‘Ja’, zucht Kim, dit is herkenbaar. Het nieuwe hondje van een kennis op Facebook, de zelf gebakken taart van een vriendin op Instagram of een leuk truitje bij Zalando dat op haar tijdlijn verschijnt, al deze informatie opent mappen in Kims hoofd. Tijdens het scrollen langs haar tijdlijn worden er binnen enkele seconden zo veel mappen geopend, dat ze het bijna niet meer kan bijhouden. Bij elke post is Kims hoofd druk met betekenis verlenen (Wat gebeurt hier?), een context eraan koppelen (Bij welk persoon hoort dit?), prioriteiten stellen (Wil ik dit truitje kopen?) en met een mening vormen (Like?).
Kim wil heel graag minder tijd besteden aan haar telefoon, want ze weet dat dit haar mappen opent. Geef me de 5 weet waardoor dit tot nu toe nog niet gelukt is. ‘O ja?’ zegt Kim verbaast.
Jazeker. Kim heeft de motivatie om minder met haar telefoon bezig te zijn, maar alle oplossingen die tot nu toe bedacht waren, gaven haar geen WEL. Wat moet ze dan WEL doen op die momenten, in plaats van op haar telefoon kijken? Zolang ze daar geen antwoord op heeft, is de telefoon echt nodig. Niet Ingevulde Tijd is namelijk nog erger dan alle openstaande mappen en dan is de keuze snel gemaakt.
Nu ze deze kennis heeft, weet Kim hoe ze het moet aanpakken. Ze neemt de beslissing om ’s ochtends, voordat ze uit bed gaat, een kwartier op haar telefoon te kijken, zodat ze op de hoogte is van alles wat speelt (en alle cijfertjes kan wegwerken). Hierna legt ze haar telefoon op een vaste plek en gaat ze alle taken van haar ochtendritueel doen. Doordat alles is volgepland, heeft ze geen NIT en heeft zij haar telefoon niet nodig. Als de taken allemaal gedaan zijn, kan ze haar telefoon weer pakken.
Uiteindelijk wil ze deze aanpak toepassen voor de hele dag, maar ze doet dat nu eerst in de ochtend.
Dan is er nog Kims ontbijtprobleem: ontbijten schiet er nog weleens bij in in het ochtendritueel. In de volgende blog lees je hoe Kim dat probleem aanpakt.
