In deze blogserie volgen we het proces van Kim. Jij kunt meelezen met de problemen waar zij tegenaan loopt, de manier waarop Geef me de 5 dit aanpakt en wat het effect is voor Kim.
In de vorige blogs van Kim las je hoe ze chaos in haar ochtend terugbracht tot structuur en hoe ze het probleem met haar telefoon oploste. Dan blijft er nog één probleem over in de ochtend van Kim: het ontbijten.
Kim vergeet namelijk vaak te ontbijten en te lunchen. Vooral op vrije dagen. Soms realiseert ze zich pas aan het einde van de dag dat ze de hele dag nog niets heeft gegeten. Daarnaast vertelt Kim dat ontbijten ook best ingewikkeld is, omdat ze vaak moet kokhalzen van brood en ze het lastig vindt om iets anders te bedenken. Ze moet hier elke keer weet over nadenken, het is zo’n gedoe. Als ze dan iets aan het doen is, dan vergeet ze gewoon te eten.
In de ochtend is het ontbijtmoment nu ingepland, ook op een vrije dag, maar dat is niet voldoende. Kim vertelt dat ze het al vaker heeft ingepland. Ze heeft zelfs wekkertjes gezet, maar die drukte ze gewoon weer uit en dan at ze alsnog niet.
Vereisten voor succes
Om een taak te kunnen uitvoeren, moeten er altijd drie zaken aanwezig zijn:
1. Vertrouwen in je eigen kunnen
Bij Kim zit het wel goed met het vertrouwen in dat ze het kan, maar in beide andere punten zit een probleem.
2. Duidelijk ‘op de 5’
De taak is nog niet helemaal duidelijk ‘op de 5’. Elke ochtend staat Kim weer voor hetzelfde dilemma: ‘Wat moet ik eten?’ Geef me de 5 helpt haar om de keuze eenvoudiger te maken: vanaf nu eet ze elke ochtend cornflakes, crackers of rijstwafels. Eén standaardkeuze zou te saai zijn, maar moeten kiezen uit alles wat in huis is, dat is te ingewikkeld. Dit is een oplossing die bij Kim past.
3. Interne motivatie
Kim komt erachter dat haar interne motivatie om het probleem op te lossen niet groot is. Ze vindt het zelf eigenlijk helemaal niet erg als ze een dag niet eet. Ze heeft er geen last van. Haar moeder vindt natuurlijk wel dat ze gezond en regelmatig moet eten, ‘maar’, zegt Kim lachend, ‘ik denk dat het mij eigenlijk niet zoveel uitmaakt.’ Kim is een volwassen vrouw. Het is heel goed dat ze zich er bewust van is dat het voor haar, op dit moment, blijkbaar een minder hoge prioriteit heeft om regelmatig te eten. Door dit te weten, weet ze ook waar het aan ligt als het haar niet lukt. Het is niet dat ze het ‘niet kan’ of ‘niet weet hoe’, maar dat de oorzaak haar (ontbrekende) interne motivatie is. Als je volwassen bent, ligt ook de verantwoordelijkheid hiervoor bij jezelf.
Nadat ze hierover heeft nagedacht, besluit Kim om in haar ochtendprogramma nu wel standaard te ontbijten. Het staat in haar ochtend ingepland, de ‘hoe’ is duidelijk en ze besluit nu om hier prioriteit aan te geven.
Hiermee zijn alle onderdelen van de ochtend besproken en helder. Kim gaat starten met haar nieuwe structuur. In haar volgende blog lees je hoe dit gaat.
